ஒரு கல்லின் கதை - பாகம் 5: நிழலின் நினைவுகள்.

மாந்தனின் வீட்டு முற்றத்தில், தாழ்வாரத்தில் மூவரும் அமர்ந்திருந்தனர்—மாந்தன், ஓந்திரன், சேனான். சோழ அரசன் அதிராசேந்திரனின் கீழ், காவிரி பள்ளத்தாக்கின் எல்லையில் சிறு போரொன்றில் பங்கேற்று திரும்பியிருந்தான் சேனான். அவன் கைகளில் இன்னும் வாளின் பிடியின் கரடு தெரிந்தது. மாந்தனும் ஓந்திரனும், சோழப் படையின் ‘தோரை’ எனும் காவேரி அணியின் உட்படையில் பொறுப்பாளர்களாக, பாண்டியரின் எல்லைத் தாக்குதல்களை முறியடித்து வந்தனர். சோழர்களின் போர்முறை, திட்டமிட்ட பயிற்சி மற்றும் ‘வலங்கை-இடங்கை’ பிரிவுகளின் ஒருங்கிணைப்பால் புகழ்பெற்றிருந்தது. மாந்தன், சேனனிடம், “பாண்டியரின் வேல் படையை எப்படி முறியடித்தீர்?” என்று கேட்டான்.

சேனான் மெல்லச் சிரித்தான். “நம் சோழப் படைகள், குதிரைப்படையையும், யானைப்படையையும் ஒருங்கிணைத்து, பாண்டியரின் வேல் அணியை வளைத்து அழித்தன. ராஜராஜ சோழனின் காலத்தில் உருவாக்கப்பட்ட கடற்படை முறையைப் போல, நம் தளபதி திருச்சிற்றம்பலமுடையான், எதிரிகளை பிரித்து மடக்கினான்,” என்றான். அவன் குரலில் பெருமிதம் இருந்தது, ஆனால் கண்களில் களைப்பு தெரிந்தது.

12ஆம் நூற்றாண்டில், சோழப் பேரரசு, ராஜராஜ சோழன் மற்றும் ராஜேந்திர சோழனின் பொற்காலத்திற்குப் பின், பாண்டியர் மற்றும் ஹொய்சாளரின் எழுச்சியால் சவால்களை எதிர்கொண்டது. காவிரிப் பள்ளத்தாக்கை மையமாகக் கொண்டு, தஞ்சாவூர், கங்கைகொண்டசோழபுரம் ஆகியவை அவர்களின் தலைநகரங்களாக விளங்கின. சோழர்களின் குடிகளில், ‘முக்குடி’ (வீரர்கள், விவசாயிகள்) மற்றும் ‘இடங்கை’ (கைவினைஞர்கள்) பிரிவுகள் முக்கியமானவை. கரிகாலன், மணிமேகலை போன்ற புராண குடிகளும், அவர்களின் சமூக அமைப்பில் இடம்பெற்றன. இந்தக் குடிகள், சோழர்களின் படைப்பிரிவுகளிலும், கிராம நிர்வாகத்திலும் முக்கிய பங்கு வகித்தன.

மாந்தன், தன் கனவைப் பற்றி மெல்லத் தொடங்கினான். “கருங்காட்டு அம்மன்... அவள் என்னை அழைத்தாள். ‘என்னை வழிபடு, உன் வம்சத்தை காப்பேன்,’ என்று கூறினாள். ஆனால், அவள் கண்கள்... எரிந்தன.” அவன் குரல் நடுங்கியது. சேனன், “அது கனவல்ல, மாந்தா. நீ நுரை தள்ளி கிடந்தாய்!” என்றான். ஓந்திரன், மாத்துராயர் தாத்தாவின் சிவராத்திரி கதையை நினைவூட்டினான். “அவள் சாபமா? இல்லை, உண்மையிலேயே அம்மனா?”

சேனன், “நாம் கருங்காட்டுக்குச் சென்று அந்தக் கல்லை ஆராய வேண்டும். ஆனால், என்று தயங்கினான். மாந்தனின் மனதில், அம்மனின் குரல் மீண்டும் ஒலித்தது: “நீ மறந்தால்...”

 

(தொடரும்...)